Aan het einde van elke yogales van mijn kinderen zeg ik: "Moge de wereld gevuld zijn met liefde en licht en veel vredige kinderen." Maar hoe kunnen we in de chaotische wereld van vandaag kinderen helpen om rust te ervaren? Hoe helpen we kinderen de lessen en gevoelens die ze ervaren in een yogales te leven en te internaliseren? Ik gebruik de Yoga Octopus!

Net als een octopus heeft de beoefening van yoga acht ledematen. Soms noemen we deze ledematen paden, of gezamenlijk 'het achtvoudige pad'. De oorsprong van dit pad is De Yoga Sutra's van Patanjali. Je bent waarschijnlijk bekend met een van deze onderdelen van yoga, de fysieke houdingen of Asana. Maar als ik yoga leer aan kinderen, leer ik ze meer dan de houdingen van yoga. Elke les bevat andere delen van en lessen uit de acht ledematen van yoga.
Mijn yoga-octopus die ik in mijn lessen deel, heeft acht armen. Aan elke arm is een woord of zin bevestigd die elk van de componenten van het pad met acht ledematen vertegenwoordigt. Deze componenten zijn:
YAMAS: Universele Moraal
NIYAMAS: Persoonlijke observaties
ASANA'S: Lichaamshoudingen
PRANAYAMA: Adembeheersing
Pratyahara: Controle van de zintuigen
DHARANA: Concentratie en innerlijk bewustzijn
DHYANA: Toewijding en Meditatie
SAMADHI: Unie (met het Goddelijke)

De eerste twee ledematen zijn de ethische schets van de beoefening van yoga. Het zijn suggesties en richtlijnen hoe we met onszelf en de mensen om ons heen moeten omgaan. De Yamas zijn de houdingen die we hebben ten opzichte van de mensen en dingen buiten onszelf, terwijl de niyamas zijn de manieren waarop we ons verhouden tot ons innerlijke zelf. De Yamas en niyamas definiëren onze fundamentele aard als medelevende, gulle, eerlijke en vreedzame wezens.

Dit brengt ons bij het derde lidmaat, het meest bekende lidmaat, en het pad van yoga het meest in de westerse wereld gebruikelijk is,Asana. De fysieke houdingen die in yoga worden beoefend, zijn gecreëerd om het lichaam te bewegen totdat het klaar is voor stilte. En in die stilte zullen onze geesten ook tot rust kunnen komen. Daarom wordt er in de kinderyogalessen veel beweging gemaakt - springen, rollen, draaien en balanceren worden allemaal gebruikt om de kinderen klaar te maken om te ontspannen aan het einde van de les.

Prana is het leven en zo Pranayama (het 4e lidmaat) is levensadem of levensenergie. Adem en lucht kunnen voor kinderen moeilijk te begrijpen zijn als ze het niet kunnen zien. Dus help ze het te begrijpen door het zowel visueel als tactiel te maken. Een leuke activiteit om kinderen te helpen de kracht van pranayama te begrijpen, is het houden van ademgestuurde pingpongbalraces. Leg twee lange parallelle lijnen tape ongeveer vijf of zes voet uit elkaar. Geef elk kind een pingpongbal en een toverstift in een andere kleur. Laat ze hun bal versieren zoals ze willen. Laat de kinderen vervolgens op hun buik liggen langs een van de lijnen die naar de andere lijn zijn gericht. Zorg ervoor dat er genoeg ruimte is tussen elk kind, zodat ze niet op de bal van de buren blazen! Elk kind moet zijn bal vlak voor zijn mond plaatsen. en neus en klem of verstrengel dan zijn vingers achter zijn rug - geen handen toegestaan! Nu begint het spel! Elk kind moet zijn adem beheersen om zijn bal over de 'finishlijn' te bewegen. Door dit spel te spelen, kunnen kinderen hun pranayama zien en het directe resultaat ervaren van verschillende ademsterkten. TIP: Om dit spel moeilijker te maken, gebruik je wattenbolletjes of pompons in verschillende kleuren in plaats van pingpongballen en maak je de lijnen verder uit elkaar.

Onderwijs Pratyahara,  controle over de zintuigen, kan voor kinderen enorm gunstig zijn voor hun sociaal-emotionele ontwikkeling. Het woord Pratya betekent terugtrekken terwijl ahara alleen betekent voeding. Dus denk aan pratyahara als het terugtrekken van dat wat voedt - de zintuigen van het lichaam. Kinderen die tegenwoordig opgroeien, worden gebombardeerd met zoveel prikkels dat ze gemakkelijk overweldigd, uitgeput en overprikkeld kunnen raken. Voordat we kinderen echt kunnen leren hun zintuigen te beheersen, moeten ze begrijpen wat het is om dat te doen. Begin door kinderen hun vijf zintuigen te laten identificeren: zien, horen, proeven, voelen en ruiken. Laat ze dan praten, tekenen of schrijven over het zintuig dat ze het meest gebruiken en hoe ze het gebruiken. Laat ze een dagelijkse activiteit proberen zonder dit gevoel. Als je lesgeeft pratyahara laat de kinderen in de context van een bewegings- of yogales dezelfde houding of beweging proberen zonder elk van hun vijf zintuigen. Hoe kwam de pose of beweging tot stand?

Naarmate kinderen groeien en volwassener worden, neemt ook hun gevoel van innerlijk bewustzijn toe - hun kennis over zichzelf. Dharana is het proces om tot dat zelfbewustzijn te komen, nieuwe dingen te ontdekken terwijl we groeien. Of het nu in de klas, thuis, in de supermarkt of op de yogamat is, zowel kinderen als volwassenen hebben een overvloed aan mogelijkheden om hun dharana door aandacht en observatie. Breng wat tijd door met een kind door het gewoon op te merken en te observeren. Stel hem vragen over wat hij ziet, hoort, voelt, proeft en ruikt. Vraag naar het fysieke en het emotionele, sympathieën en antipathieën. Onderzoek de redenen waarom hij die voorkeuren en antipathieën koestert zonder te proberen zijn mening te veranderen. Hoor en erken zijn observaties over zichzelf in plaats van ze te valideren. Het andere deel van dharana is concentratie; focus op de taak die voorhanden is, het huidige moment, de rol van het zelf in de huidige ervaring. Knutselen kan een geweldige manier zijn om focus op te bouwen en tegelijkertijd de fijne motoriek en zelfexpressie van een kind te helpen ontwikkelen. De voltooiing van een knutselproject vereist dat een kind zich concentreert op wat hij doet in plaats van op wat er om hem heen gebeurt. Hij kan ervaren in zijn eigen lichaam te zijn, in het huidige moment.

Naarmate een kind meer zelfbewust wordt en zich beter kan concentreren, groeit het ook in de richting van meditatie en toewijding, of Dhayana. Het doel van meditatie is helemaal niet aan niets denken, het is om de gedachten bewust te maken. Meditatie is iets dat veel gemakkelijker wordt door te oefenen en kinderen begrijpen het snel! Meditatie kan zo simpel zijn als iets kiezen om over na te denken. Met kinderen moedig ik ze vaak aan om na te denken over hun geluksplek. De plek waar ze meer willen zijn dan waar ook ter wereld. Ik vraag ze om over die plek na te denken en alleen over die plek. Niet alleen de naam ervan, maar het zijn bezienswaardigheden, geluiden, geuren en texturen. Ik moedig ze aan om deze stukken van deze favoriete plek hun geest te laten vullen totdat er geen ruimte meer is voor iets anders. Er is geen ruimte voor zorgen of verdriet, alleen geluk in verband met hun favoriete plek. Als kinderen eenmaal de staat van vrede ervaren die gepaard gaat met meditatie, willen ze het steeds weer voor langere tijd ervaren. Misschien duurt hun eerste mentale bezoek aan hun favoriete plek maar twee minuten. Uiteindelijk duurt het misschien tien! De eerste keer dat ze in gedachten hun favoriete plek bezoeken, moet je misschien veel vragen stellen over de plek om hen daarheen te leiden. Terwijl ze steeds weer op bezoek komen, vervagen de vragen langzaam totdat ze hun favoriete plek kunnen bereiken door gewoon te worden gevraagd daarheen te gaan. Dat is dhayana.

Al deze groei, zelfbewustzijn, mentaal werk en fysieke oefening helpen ons op reis te gaan. Die reis brengt ons steeds dichter bij één staat – de ultieme – de achtste tak van yoga – Samadhi of vakbond. All of Yoga brengt kinderen (en volwassenen) dichter bij deze ervaring van eenheid waarin we onszelf herkennen in anderen en in het goddelijke. Hier kan het water modderig worden. 'Eenheid met het goddelijke' is waar sommige mensen de misvatting vinden dat yoga verband houdt met een religieuze of spirituele praktijk. Deze misvatting leidt ertoe dat veel yogaleraren voor kinderen hun lessen zo noemen: "beweging en adem leren". Het woord 'goddelijk' wordt al eeuwenlang in verband gebracht met woorden als 'God'. Wij als yogadocenten gaan daar niets aan veranderen. Wat we kunnen doen is werken aan het demystificeren van de yogacontext van het goddelijke. In de yogalessen van mijn kinderen is 'goddelijk' een gevoel. "Ik voel me goddelijk." Betekenis: "Ik voel me vredig. Ik voel me gelukkig. Ik voel me euforisch.” Zich verenigen met het goddelijke is dan één worden met de gevoelens van geluk en vrede. Dat is niet dat we alleen geluk ervaren, maar dat we deze gevoelens ons volledig laten vullen als we ze ervaren. Om deze gevoelens het moment te laten overnemen waarop we ze ervaren. Kinderen zijn hier geweldig in! Ze schreeuwen, huilen en lachen van pure vreugde. Moedig het aan!! Dit is een uitdrukking van leven in eenheid met het goddelijke. Een kind dat van oor tot oor grijnst, beleeft haar moment van Samadhi.

Wil je een hele unit op de Yoga Octopus doen? Wijd gewoon een paar lessen aan elk onderdeel van het achtvoudige pad. Zoek en print kleurplaten met een octopus. Label elk van de poten van de octopus met een van de paden en laat een deel van de poot in kleur staan ​​voor het pad waarop ze die dag in de klas hebben gewerkt. Aan het einde van de unit hebben ze een geweldige visuele take-home om hen eraan te herinneren dat er veel onderdelen zijn die deel uitmaken van één yoga, één vreedzame verbintenis, één wereld die bestaat uit vreedzame kinderen.