Tussen het geschreeuw, de bedreigingen, de onderhandelingen en de steekpenningen van de afgelopen 8 jaar, ben ik er vrij zeker van dat ik de slechtste ouder in de geschiedenis van de mensheid ben.

Wie heeft deze vrouw moeder laten worden?

En toch kruipen mijn dochters elke nacht tegen me aan, verlangend naar mijn acceptatie en liefde. Het is nog ver weg, hun besef dat ze geen van beide nodig hebben om een ​​gelukkig leven te leiden. Ik klamp me vast aan hun onwetendheid omdat ik hun acceptatie en liefde nodig heb. Ze zetten mijn zon en hangen mijn maan op.

Ouderschap neemt alles wat je hebt (en nog wat) en beloont je inconsistent met onverwacht goud:

• De lieve, ongevraagde kusjes van mijn tweejarige
• De spot-on komische timing en mooie glimlach van mijn kleuter
• Mijn derdeklasser stelt heel serieus de vraag: "Is het moeilijk om mama te zijn?"
• De ongevraagde woorden "ik hou van je” de hele dag besprenkeld

Af en toe, tijdens een dutje of als ik gek ben op ons kingsize bed voordat het een dag is, valt me ​​de gedachte op hoe intens intiem het opvoeden van een kind is. Het gaat verder dan de geur van hun huid en adem te kennen, en zij de mijne. Mijn verlangen naar persoonlijke ruimte is de weg van de roterende telefoon gegaan. Er wordt op me gesprongen, erop gezeten, tegen me aan geknuffeld en gebruikt als een voertuig om van punt A naar punt B te komen. Het lijkt ook niet uit te maken waar ik ben of wat ik doe. Ooit het boek gelezen Ik wil gewoon alleen plassen? (Ik raad het ten sterkste aan!)

De emotionele intimiteit die we delen omvat het zien van het spiegelbeeld van mezelf in hen met al mijn onvolkomenheden uitvergroot. Hoe kan ik mijn oudste een humeur ontzeggen dat ze eerlijk overkomt, of de kleuter haar koppigheid, of de baby haar aanhankelijkheid? Het is verbazingwekkend bevredigend en tegelijkertijd vermoeiend om zo intiem verbonden te zijn met andere mensen die me gek maken omdat ze exact dezelfde eigenschappen vertonen die ik dagelijks met me meedraag.

Mag ik een "AMEN'?

En als kinderyogadocent ben ik gaan inzien dat de introductie van yoga bij een kind en zijn/haar gezin ons een unieke raakvlakken biedt. We raken een andere familie aan, en hun speciale 'eigenschappen', op een manier die ook intiem, positief en opbouwend is. Woedeaanval? Schimmer! Laten we leren ademen. Ongerustheid? Schmeïteit! Sta als een berg en brul als een leeuw. Wil je vandaag niet spelen? Wat dacht je van wat lachyoga?

Wat een cadeau mogen we geven. En durf ik te zeggen, ontvangen? Zou het mogelijk zijn dat we in het werken met andere gezinnen en kinderen een kleine prijs teruggeven aan onze eigen families? Ahhh, het gezoem van het universum. 'Om'...

Luister naar de Mindful Conversations met KAY podcast over relationele vaardigheden in het CASEL-raamwerk: https://spotifyanchor-web.app.link/e/Cip9SzpJQub

Meer informatie over het opbouwen van relaties met deze KAY-blogs:
Relaties opbouwen door middel van yogaverhalen: https://kiddingaroundyoga.com/yoga-stories-relationships-creativity/

Vriendschappen opbouwen door middel van yoga: https://kiddingaroundyoga.com/yoga-friends-community-health-kids/

Zoals wat je hier leest? Er is zoveel MEER om te ontdekken en mee te leren Een grapje rond yoga. Bekijk onze website voor onze live en online lerarenopleidingen, door Yoga Alliance goedgekeurde 95-uur RCYT-trainingen, speciale online cursussen, originele muziek, merchandise, Podcast, en verder! KAY biedt zelfs een workshop van 6 uur aan die is ontworpen om schoolopvoeders en thuisschoolfamilies te leren hoe ze yoga en meditatie rechtstreeks in hun klas kunnen brengen (EduKAY) en een online cursus speciaal voor gezinnen om deze praktijken op te nemen in de routine van hun gezin (Mindful Parenting)