In mijn lerarenopleiding leerde ik principes van afstemming, waar ik me met scheermesachtige aandacht aan hield. Ik oefende, memoriseerde en studeerde. Ik heb in het begin zelfs een tijdje op deze manier lesgegeven. Ik hou nog steeds van uitlijnen, maar niet om dezelfde reden. Ik geloof dat het al vroeg werd geleerd om een ​​discipline te helpen ontwikkelen, om ons een kader te geven om te oefenen en om ons aan te moedigen elke houding op een veilige manier te ervaren. We hebben aanpassingen geleerd, maar er gaat niets boven wat ik heb geleerd door mijn eigen persoonlijke praktijk en werk met studenten door de jaren heen. Ik begon afstemming te zien als een groeiend, veranderend en evoluerend onderdeel van een praktijk.

Ik geef meerdere kinderyoga lessen per week. Kinderen zijn gewend aan zeer competitieve omgevingen waar duidelijk sprake is van winnen of verliezen, slagen of mislukken en iedereen probeert de beste te zijn. Het lijkt ze af te werpen als iets uitdagend voor ze is en ik moedig ze aan, vooral als ik ze vertel dat het oké is als ze niet op mij of de andere studenten lijken in een houding. Onlangs zag ik een studente zichzelf tot het punt van frustratie pushen omdat ze de "volledige" uitdrukking van elke houding wilde doen. In sommige gevallen was haar lichaam nog niet klaar. Onze kinderen hebben ongelooflijk hoge verwachtingen van zichzelf en raken snel ontmoedigd, net als wij. In een gesprek na de les over haar ervaring vertelde ze me dat ze dingen wilde doen, maar ze niet kon doen zoals ik. Dat trof me als een baksteen. Ik leer dit de hele tijd met mijn volwassenen, maar niet zo veel met kinderen - het idee van innerlijke afstemming versus uiterlijke vorm. Ik heb er geen moeite mee mijn volwassen leerlingen aan te moedigen om naar hun lichaam te luisteren, en bied wijzigingenen hen aanmoedigen om de uitdrukking van elke houding te vinden die het beste bij hun unieke lichaam past.

Ik laadde mijn spullen op de grond en besloot deze jonge yogi daar te leren over innerlijke afstemming. Ik liet haar zien hoe mijn voorwaartse vouw eruit zag toen ik voor het eerst begon yoga doen. Ik vertelde haar hoe mijn leraar me liet aanpassen en me leerde waarom ik moest stoppen waar ik was, en hoewel mijn voorwaartse vouw slechts een halve voorwaartse vouw was, was het de meest volledige uitdrukking van de houding voor mijn lichaam. We spraken over het beschermen van het lichaam, over flexibiliteit, over hoe oefening een opening en ruimte in het lichaam creëert, waardoor iemand soms zijn buik op de dijen kan laten rusten (zoals ik in de klas had gedaan). Ik vertelde haar hoe iemand er aan de buitenkant uitzag, er veel minder toe dan wat er aan de binnenkant gebeurde.

Toen vertelde ik haar iets waarvan ik denk dat zelfs ik het moest horen: er is geen goede of foute manier om yoga te doen; alleen veilig en onveilig. We zijn allemaal anders, en dat is helemaal oké. Ik moedigde haar aan om te komen opdagen en elke keer haar best te doen, en dat was het belangrijkste.

Het is mijn taak als instructeur om de studenten die met mij oefenen goed genoeg op te leiden dat ze weten hoe ze een veilige, noodzakelijke fysieke ervaring kunnen cultiveren op basis van mijn aanwijzingen, en om tevreden te zijn met de uniciteit van de uiterlijke uitdrukking van hun innerlijke ervaring. Er zal dus in geen van mijn klassen concurrentie zijn - kinderen worden voldoende getest. Het is belangrijk om die ene veilige container (dwz de yogamat) te hebben waar het echt acceptabel is om vrijuit hun eigen inherente vreugde te uiten. Een waardevolle les om kinderen vroeg te leren, is om te genieten van het unieke van hun persoonlijke ervaring in alle aspecten van het leven, niet alleen op de yogamat. Dit vertaalt zich ook naar ouders, omdat we vaak vergelijken en ernaar streven om te zijn zoals anderen die "alles lijken te hebben" of die "de beste" zijn. Wanneer we vergelijken en ernaar streven om op elk moment iets anders te zijn dan wie we zijn (inspanningen voor persoonlijke groei daargelaten), sturen we een bericht naar onze kinderen die zegt: "Wie je bent, is niet wie je zou moeten zijn. Probeer harder en dan zul je gelukkig zijn. Lijk op haar en je zult perfect zijn. Kleed je zoals zij en je zult populair zijn." De lijst is eindeloos.

Ze luisteren. Het begint met een keuze om op de mat te verschijnen (letterlijk en figuurlijk), je uiterste best te doen en je unieke en perfecte zelf te zijn met elke ademhaling, elke beweging. Dat is de juiste manier om yoga te doen.